علم کشاورزی

شیرین بیان گیاهیست از خانواده نخود ها که در تمام نقاط رویشی هیرکانی، ارسبارانی، ایران، تورانی و زاگرسی رویش به عمل می‌آورد. ساقه این گیاه برافراشته، برگ‌های مرکب دارد که اغلب از یازده برگچه بیضی با حاشیه‌ای صاف تشکیل می‌شود و گل‌های آبی و یا مایل به بنفش دارد. گلیسیرین مهم‌ترین ماده موثر در این گیاه می‌باشد که طعمی شیرین دارد. شیرین بیان به دلیل وجود مواد شیمیایی خاص خاصیت مشابه اثر هورمون آدرنالین را در بدن ایجاد می‌کند.

نعناء گیاهیست از دسته دو‌لپه‌ای ها که گلبرگ های آن پیوسته است. نعنا تمام اسانس‌ها و خواص پونه را دارد ولی برگ‌هایش کرک های کم‌تری دارد و بریدگی‌های کنار برگ‌هایش بیش‌تر از پونه است. این گیاه دو نوع ساقه دارد که اولی خزنده و دیگری زیر زمینی می‌باشند. ساقهٔ های این گیاه در دو رنگ قرمز مایل به بنفش و مایل به ارغوانی وجود دارد.

گیاه گل گاو زبان جهت مشکلات پوستی همانند اگزما مصرف می‌شود. همچنین گل گاو زبان به دلیل داشتن مقدار زیادی کلسیم و پتاسیم روی ویتامین های bو c و بتاکاروتن برای خانمهایی که دچار کمبود این مواد ضروری هستند مفید واقع میشود.

گیاه اسپیرولینا نوعی جلبک سبز آبی از شاخه سیانوباکترها می‌باشد. نام اسپیرولینا از واژه لاتین اسپیرا (SPIRA) به معنی حلقوی می آید که از شکل ظاهری آن گرفته شده است . این جلبک در دریاچه های مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری که آب های آن قلیایی است رشد می‌کند. امروزه از اسپیرولینا به عنوان یک مکمل غذایی استفاده می‌شود و در پیشگیری و بهبود علائم بیماری نقش مهمی دارد. این گیاه یکی از قدیمی ترین گیاهان روی زمین است و 3.5 میلیارد سال قدمت دارد. رشد انبوه این گیاه برای سالهای طولانی در دریاچه های نمک مناطق گرمسیری آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی ادامه داشته.

گیاه لاوندر یا اسطوخودوس یکی از خوشبو ترین گیاهان دارویی در جهان به حساب می‌آید که در مناطق مختلفی از ایران، هند، انگلیس و کانادا به صورت خودرو رشد می‌کند. این گیاه علاوه بر آنکه به عنوان یک گیاه دارویی پرخاصیت در طب سنتی کشورمان مورد استفاده قرار می‌گیرد به عنوان یک خوراکی مفید هم استفاده می‌شود.

آلوئه ‌ورا گیاهی بی‌ساقه‌ است و ۶۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع دارد و از طریق پاجوش تکثیر می‌گردد. برگ‌های این گیاه کلفت و گوشتی با لبه‌هایی دندانه ‌دار است و سبز رنگ می‌باشد. تحقیقات علمی بر روی این گیاه نشان داده مالیدن ژل آن بر روی خراشیدگی و سوختگی های کوچک مفید است. اغلب از این گیاه برای ساختن محصولات آرایشی مثل ضد آفتاب، مرطوب کننده ها و کرمهای سوختگی استفاده می‌شود. تولید کنندگان شامپو اعتقاد دارند که اسیدیته معادل 5/4 این گیاه آن را برای ساخت شامپو ها و نرم کننده ها ایده ال نموده.

آویشن گیاهیست از خانواده نعناع ها که در مصر باستان برای مومیایی کردن انسان ها از آن استفاده می‌کردند ولی در یونان آویشن به‌ عنوان عود کاربرد داشت. این گیاه بومی در قسمت‌های مرکزی و جنوبی اروپا و قفقاز وجود دارد. همچنین در اروپای مرکزی، آفریقا، هند، ترکیه، مراکش و آمریکا، کشت می‌شود. ساقه‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌ می‌باشد. برگ‌های آویشن کوچک، لوزی شکل و نوک تیز بر روی ساقه قرار گرفته اند. گل‌های آویشن، به رنگ سفید و در انتهای ساقه قرار دارند. گیاه آویشن به‌ دلیل خواص درمانی که دارد، از قبیل نقش آن در درمان آکنه و فشارخون کاربرد بسیار زیادی دارد. قسمت مورد استفاده‌ی این گیاه، گل و برگ‌های آن است. همچنین بخور آویشن بهترین راه برای زیبایی و طراوت پوست می‌باشد. از این گیاه به صورت محدود و برای تهیه‌ی داروها در ایران استفاده می‌شود.

بابونه گیاهیست کوچک به ارتفاع تقریبا 30 سانتی‌متر که معطر است و اغلب در چمنزارها و اراضی شنی رشد می‌نماید. ساقه بابونه به رنگ سبز مایل به سفید است؛ این گیاه برگهای کوچک و پوشیده از کرک دارد و گلهایی با رنگ زرد در مرکز و سفید در دور آن دارد.
از مهمترین خواص بابونه درمان زخم معده و ورم معده می‌باشد و جایگزین بسیار خوب برای داروهایی همچون Lozac و Zantac می باشد.

گیاه بنفشه یک علف و پایا و دارای برگ هایی است که از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می‌شوند. برگ‌های آن قلبی شکل و دارای دمبرگ دراز است. گلهای آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش بندرت سفید یا گلی و معطر هستند. دمگل‌های دراز گل بنفشه که از بین دمبرگ‌ها منشاء می‌گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می‌کنند. میوه‌های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک و محتوی دانه‌هایی به رنگ زرد با لکه‌ های سفید است. گل‌های زیبا و معطر گل بنفشه در اوایل بهار ظاهر می‌شوند و در تابستان گلهایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ‌های آن ظاهر می‌شود که همیشه به حالت مخفی درآن باقی می ماند. گل‌های بنفشه در مقابل نور رنگ خود را از دست می‌دهند و در جای خشک و تاریک حتی بیش از یکسال رنگ خود را حفظ می‌کنند.

گیاه خاکشی که نام دیگر آن خاکشیر است گیاهی یکساله یا دوساله از گروه تیره شب‌بویان می‌باشد. این گیاه اکثرا در دشت و کوهستان می‌روید و بلندی ساقه آن به یک متر نیز می‌رسد. پائین گیاه کرک دار است در حالیکه بالای آن بدون کرک می‌باشد. تخم این گیاه که همان خاکشیر است ریز و کمی دراز است و معمولاً به دو رنگ یکی قرمز که دارای طعم کمی تلخ، و دیگری به رنگ قرمز تیره می‌باشد.